Stowarzyszenie Wychowanków Akademii Górniczo-Hutniczej od początku swojej działalności prowadzi Akcję Zapomóg dla wdów i sierot po zmarłych członkach SW AGH. Tę piękną tradycję zapoczątkował profesor Bolesław Krupiński na Wydziale Górniczym. Gdy powstało Stowarzyszenie, profesor nam powierzył pieczę nad swoim projektem. Teraz Akcja Zapomóg jest jednym z najważniejszych zadań SW AGH.
W 2013 roku odbyły się trzy posiedzenia Zespołu Akcji Zapomóg, na których przyznano zapomogi dla 16 osób na łączną kwotę 28 660 zł. Zorganizowano też paczki świąteczne dla podopiecznych – za 1 011,45 zł.
W 2013 roku Zespół ds. Akcji Zapomóg Stowarzyszenia Wychowanków AGH pracował pod kierunkiem kol. Henryka Konieczki w składzie: Józef Chrobak, Tadeusz Dudzic, Michał Kraiński, Stanisław Lasek, Kazimierz Matl, Czesława Ropa, Renata Wacławik-Wróbel, Mariusz Wilkosz i Jerzy Wróbel.
Krótka historia dotycząca początków Akcji Zapomóg, jaką opisał doc. Kazimierz Matl w książce pt. „Kronika 60-lecia Stowarzyszenia Wychowanków Akademii Górnicz-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie 1945-2004”:
„W 1945 r.narodziła się wśród wychowanków AG idea utworzenia funduszu dla udzielania wsparcia finansowego wdowom i sierotom po zmarłych kolegach, którzy zginęli w okresie okupacji niemieckiej i wojny 1939–1945. Sytuacja była bardzo trudna, gdyż wiele rodzin cierpiało wtedy niedostatek i pozbawionych było środków do życia. Szczególnie dotkliwie odczuwali to ludzie starsi, schorowani i bardzo doświadczeni przez sytuację wojenną. Fundusz zrodził się więc z potrzeby chwili przede wszystkim w środowisku górniczym, które zawsze odznaczało się wzorową solidarnością i chęcią niesienia pomocy , zwłaszcza w przypadkach zagro żenia bytu i egzystencji osób bliskich i kolegów.
Wtedy to z inicjatywy dyr. W. Biernackiego i grupy kolegów, rozpoczęto ewidencję wdów i sierot po zmarłych górnikach i hutnikach, wychowankach Akademii Górniczej.
Szczególną uwagę poświęcono rodzinom, które pozostały bez zaopatrzenia lub bez możliwości pracy zarobkowej. Akcją objęto w pierwszym rzędzie środowisko osób związanych z Centralnym Zarządem Przemysłu Węglowego (CZPW), a następnie także wszystkie zjednoczenia przemysłu węglowego, zakłady i inne instytucje górnicze.
Wystosowano apel do wychowanków Akademii Górniczej skłonnych do udzielania pomocy, o deklarowanie składki w wysokości 2% miesięcznego zarobku brutto na rzecz pomocy w pierwszym rzędzie dla wdów i sierot po zmarłych kolegach. Zaprowadzono ewidencję rodzin wymagających wsparcia oraz tworzono listy ofiarodawców–dobroczyńców. Apel zaowocował prawie natychmiast pojawieniem się funduszu wsparcia. Napływające kwoty gromadził zespół koleżeński działający przy CZPW w składzie: W. Biernacki, B. Krupiński i K. Suszyński.
W zakładach przemysłowych powołano rzeczników Akcji Zapomóg odpowiedzialnych za jej prowadzenie i ewidencjonowanie wpłat. Otrzymali oni w pierwszej kolejności wykaz 32 osób potrzebujących natychmiastowego wsparcia.
W ten sposób narodziła się społecznie użyteczna akcja pomocowa, która działa do obecnych czasów i jest nadal potrzebna wielu osobom oczekującym finansowego wsparcia.
Formalne ukonstytuowanie Akcji Zapomóg nastąpiło na zebraniu 15.07.1946 r. w budynku CZPW w Katowicach przy ul. Podgórnej 4. Obradom przewodniczył W. Biernacki. Uczestniczyli w nich między innymi T. Gadomski, E. Kowalski, F. Potyrała, L. Salamon, K. Suszyński, który objął kierownictwo oraz M. Zapalski. Utworzony komitet dokonał weryfikacji nadesłanych przez wdowy kwestionariuszy. W ten sposób rozpoczęła działalność Komisja Kwalifikacyjna do analizy otrzymywanych wniosków o udzielanie zapomogi i decydująca o wysokości przyznanych kwot.
Kierownictwo Akcji Zapomóg wystosowało po swoim zebraniu 15.07.1946 r. informacje o dotychczasowym przebiegu akcji pomocowej, wysokości składki miesięcznej ustalonej na 2 proc. od wynagrodzenia brutto.
Dołączono jednocześnie deklarację stałego opłacania dobrowolnych składek.
Na Zjeździe Wychowanków 7.12.1946 r. w Krakowie podjęto spontanicznie uchwałę o: „koleżeńskim obowiązku wpłacania składek w wysokości 2 proc. od poborów brutto na fundusz pomocy rodzinom po zmarłych kolegach”. Przebieg akcji pomocowej był systematycznie analizowany przez Komitet Koleżeński przemianowany następnie na Koleżeńską Komisję, która odbywała w 1947 r. systematycznie zebrania co miesiąc, a w 1948 r. co 2 miesiące.
W zebraniach komisji uczestniczyli: K. Suszyński (kierownik akcji), A. Anasiewicz, T. Dymnicki, T. Gadomski, J. Janik, M. Mrozowski, M. Opara, T. Potyrała, W. Rosnowski, W. Stojowski, T. Świder, S. Wilk, J.Żelazny. Na Zjeździe Wychowanków AG w Chorzowie 8.05.1948 r. akcję pomocową w sposób oficjalny, na podstawie uchwały Zjazdu, przekazano Komitetowi
Organizacyjnemu Stowarzyszenia Wychowanków AGH. Dzięki tej decyzji narodziła się: „Akcja Zapomóg dla Wdów i Sierot po zmarłych Kolegach SW AGH”. Zjazd obniżył jednocześnie wysokość składki wpłacanej dobrowolnie na
rzecz Akcji Zapomóg na 1proc. od zasadniczych poborów brutto, głównie na skutek zmiany siatki płac w przemyśle górniczym. Powzięto także uchwałę o: moralnym obowiązku popierania akcji pomocy ze strony wszystkich wychowanków AGH niezależnie od przynależności do SW AGH”.