Henryk Konieczko – absolwent Wydziału Górniczego AGH (studia w latach 1956–1961) – specjalność górnictwo podziemne. Całe swoje życie zawodowe związał z górnictwem węgla kamiennego. Doświadczenie zdobywał stopniowo – początkowo jako student w kopalniach „Szombierki” w Bytomiu i „Mieszko” w Wałbrzychu, a następnie już w pracy zawodowej w kopalniach „Brzeszcze”, „Silesia”, „Jan” (w kolejnych latach włączonej do KWK „Wieczorek”) oraz „Czeczott”, gdzie pełnił funkcję dyrektora technicznego.
Przeszedł pełną drogę awansu zawodowego – od stanowisk inżynierskich, przez kierownika robót górniczych, aż po dyrektora technicznego kopalń. W swojej działalności koncentrował się na modernizacji zakładów, zwiększaniu wydobycia oraz – co szczególnie podkreślał – poprawie bezpieczeństwa pracy załóg, zwłaszcza w kopalniach o wysokim zagrożeniu metanowym, takich jak „Silesia”. Jego osiągnięcia zawodowe zostały uhonorowane licznymi odznaczeniami państwowymi, resortowymi i zakładowymi.
W 1990 roku zakończył pracę zawodową, przechodząc na emeryturę i zakładając własną firmę „GWAREX”, którą kierował jako prezes. Firma świadczyła specjalistyczne usługi dla kopalń węgla kamiennego.
Znaczną część wolnego czasu poświęcał działalności społecznej na rzecz Stowarzyszenia Wychowanków AGH, którego członkiem został w 1964 roku. Od 1980 roku pełnił funkcję rzecznika koła terenowego przy kopalni „Czeczott”, działającego obecnie jako Koło Grodzkie „Czeczott”. Od 1991 roku był aktywnym członkiem Zarządu Głównego SW AGH, a od 2008 roku jego wiceprzewodniczącym.
Od 1986 roku działał w Zespole ds. Akcji Zapomóg, a w 1999 roku objął funkcję przewodniczącego tego zespołu, kontynuując dzieło pomocy wdowom i sierotom po absolwentach AGH, zapoczątkowane w środowisku górniczym już w 1945 roku. Był głównym inicjatorem i niezastąpionym specjalistą w pozyskiwaniu środków na cele charytatywne. W dużej mierze dzięki Jego staraniom stowarzyszenie uzyskało w 2008 roku status organizacji pożytku publicznego.
Za wieloletnią, ofiarną działalność na rzecz stowarzyszenia został uhonorowany odznaką „Za zasługi dla SW AGH” (nr 233) w 1995 roku oraz najwyższym wyróżnieniem – godnością Członka Honorowego w 2005 roku.
Będzie nam Ciebie brakowało! Cześć Jego pamięci!
———————————————————————–
Pożegnanie Henryka
Pogrzeb Henryka Konieczki odbył się w dwóch odsłonach. Henryk zadecydował, że chce spocząć w grobie rodzinnym w Oleśnie koło Kluczborka. Z tego też powodu jego życzeniem było, aby przyjaciele ze Śląska i Krakowa mogli pożegnać go modlitwą podczas pogrzebowej mszy św. w kościele pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny i św. Maksymiliana Marii Kolbego w Mysłowicach – w pobliżu jego domu. Ta odbyła się 17 listopada 2025 roku. Udział wzięła grupa najwierniejszych kolegów z Koła Stowarzyszeniowego SW AGH „Czeczott” oraz delegacja Zarządu Głównego Stowarzyszenia z prezesem prof. Piotrem Czają na czele.
Zarówno celebrans ks. proboszcz Andrzej Hnida jak również prof. Piotr Czaja – Prezes SW zwrócili uwagę na bogatą karierę zawodową zmarłego, ale głównie na Jego oddanie sprawie innych. Przez dziesiątki lat pracy w Stowarzyszeniu Wychowanków AGH organizował środki na pomoc dla potrzebujących. Profesor P. Czaja żegnając cenionego „Honorowego Członka Stowarzyszenia” przytoczył strofy wiersza nieznanego poety:
Wierzymy jednak bólem zdjęci,
Że Bóg cię przyjmie w swoich włościach.
Ugoszczą także wszyscy święci,
Widząc miłego sercu gościa.
Ciesz się w niebiosach zacnym gronem,
Tam równo wszystkich chcą doceniać.
Choć życie śmiercią zakończone,
To nie oznacza zapomnienia.
Drogi Henryku swym ziemskim życiem zasłużyłeś na wiele, ale zabrać nic od nas nie możesz. Wierzymy, że znajdzie się dla Ciebie godne miejsce obiecane przez Pana, a my wspierać Cię będziemy naszymi wyszeptanymi modlitwami i pamięcią – póki nasz czas nie nadejdzie.
Druga osłona uroczystości pogrzebowych odbyła się 18 listopada 2025 roku w Oleśnie. Była to msza święta i złożenie prochów do grobu. Nie było tam naszej delegacji, ale byliśmy z Henrykiem tak jak On zawsze był z nami jako wspaniały łącznik ze swoim środowiskiem.
I tak z każdym miesiącem i z każdym tygodniem ubywa naszych wspaniałych Seniorów. Pozostają wspomnienia i żal, że tak to wszystko szybko przemija.
Niech spoczywają w Pokoju.
On i wszyscy, którzy w tym roku nas opuścili.
Piotr Czaja
Prezes SW AGH